Επισκεφτείτε το ΜπλεΜήλο όπου μαζί με τον Στέφανο Αθανασιάδη και τον Τηλέμαχο Χορμοβίτη γράφουμε ένα blog που ανανεώνεται καθημερινά. Συνέχεια

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Σχέδιο Μάρσαλ #2


[Πρωτοδημοσιεύθηκε στην ΠΕΝΑ στις 24/3/08. Η στήλη δημοσιεύετε κάθε Δευτέρα στην ΠΕΝΑ]

Ζητούνται Βινιέρηδες


«Όταν οι Δημοτικοί Σύμβουλοι (της Λειβαθούς) μαζεύτηκαν στην αίθουσα για να ξεκινήσει η συνεδρίαση, τα μέλη του ΠΑΜΕ με το πανό κατέκλυσαν την αίθουσα και για αρκετή ώρα με συνθήματα δεν άφηναν να ξεκινήσει η συνεδρίαση.»
- είδηση

Κάπου θα πρέπει να υπάρχει αυτός ο νόμος που λέει ότι όταν δεν σου αρέσει μια συνεδρίαση ή το αντικείμενο της ή το επικείμενο αποτέλεσμα της, τότε έχεις το δικαίωμα με κραυγές και πανό να την διακόπτεις. Γιατί για το ΠΑΜΕ σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία αν πιστεύεις ότι αυτά που πρεσβεύεις είναι αναγκαία και δίκαια τότε αυτό σου δίνει αυτόματα το δικαίωμα να καταπατείς την όποια διαδικασία αν αυτό προωθεί τους στόχους σου.
Αυτή δεν είναι η λογική της δημοκρατίας και δεν είναι η λογική με την οποία μπορεί να επιβιώσει και να λειτουργήσει μια δημοκρατία. Δυστυχώς όμως είναι ένας τρόπος σκέψης και δράσης που με την σιωπή και την ανοχή μας έχουμε νομιμοποιήσει. Έτσι καθημερινά στην Ελλάδα επιβάλλονται αυτές οι μίνι δικτατορίες όλων αυτών που στο όνομα των διεκδικήσεων τους, διακόπτουν συνεδριάσεις, καταλαμβάνουν κτίρια, μπλοκάρουν δρόμους, ξυλοκοπούν και προπηλακίζουν διαφωνούντες
Το δημοτικό συμβούλιο της Λειβαθούς δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επενέβησαν και επέβαλαν την ‘τάξη’. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη όπως το ορίζει το ΠΑΜΕ και οι ισχύοντες νόμοι είναι αυτοί της αρεσκείας του ΠΑΜΕ.
Πολλές φορές οι δικτατορίες επιβάλλονται απότομα και απροκάλυπτα (βλέπε 21η Απριλίου.) Άλλες φορές όμως, έμμεσα, υπόγεια και καθημερινά ένας συνωστισμός μικρών δικτατοριών, αργά αλλά σταθερά, διαβρώνει το δημοκρατικό ήθος ώσπου μια μέρα κανένας δεν ξέρει και δεν θυμάται τι πραγματικά σημαίνει δημοκρατία.

«Σπύρος Ματιάτος στο Δ. Σ. του Νοσοκομείου Αργοστολίου.»
-Από την ΠΕΝΑ

Πρόεδρε και συχωριανέ Ματιάτε τώρα που θα είσαι στο Δ. Σ. του Νοσοκομείου θα σου πρότεινα το εξής: να μεταφερθεί το νοσοκομείο στην περιοχή Ομαλών. Τοποθετώντας το δίπλα στον Άγιο Γεράσιμο θα πετυχαίνετε τους κυβερνητικούς στόχους στον τομέα της υγείας που βασίζονται στο τρίπτυχο: Τάμα – Νοσηλεία – Κηδεία.

«Όλα ξεκίνησαν την 21η Μαρτίου του 1984 με την σύσταση της προσωπικής επιχείρησης «Νίκος Βινιέρης - Επισκευές, εγκαταστάσεις και εμπορία ψυκτικών μηχανημάτων», με έδρα την πλατεία Καμπάνας στο Αργοστόλι. Οι πρώτες δραστηριότητες ήταν οι κατασκευές ψυκτικών θαλάμων, το εμπόριο συστημάτων κλιματισμού και ψύξεως και το serνice όλων αυτών.»
- είδηση

Όλα τα καλά αρχίζουν με δυσκολίες, σκληρή δουλειά και ανάληψη ρίσκου. Ο Νίκος Βινιέρης με την επιχειρηματικότητα του καθημερινά προσθέτει στον κοινωνικό πλούτο. Αν ποτέ η Ελλάδα ορθοποδήσει αυτό θα οφείλετε σε ανθρώπους όπως ο κ. Βινιέρης.

«3.710 συνδικάτα για 500.000 μισθωτούς .Δυσανάλογα πολλά σε σχέση με όσους εκπροσωπούν, έχουν εξελιχθεί σε κομματικά παρακλάδια χρηματοδοτούμενα από το το κράτος.»
-από την Καθημερινή

Εγώ θα πρότεινα ο αριθμός των συνδικάτων να αυξηθεί στις 500.000, δηλαδή κάθε μισθωτός και συνδικάτο. Θα είχαμε τουλάχιστον τρία οφέλη:

1) Αυτόματα θα αυξανόταν ο αριθμός των προέδρων κατά 496.290. Αυτό θα ήταν μια νέα και σημαντική προοδευτική κατάκτηση.

2) Επιτέλους όλες οι αποφάσεις θα ήταν ομόφωνες

3) Θα μπορούσε να συνδυαστεί καλύτερα η ταξική πάλη με τις προσωπικές ανάγκες κάθε μέλους. Έχεις να πας ένα σύντομο ταξίδι; Τράβα μια 48ωρη. Αρχίζει το ευρωπαϊκό; Τράβα μια κυλιόμενη 24ωρη.

" Έχω πέσει και εγώ θύμα του Διαδικτύου. Πριν από πολύ καιρό κάποιοι διοχέτευσαν βίντεο με προσωπικές στιγμές μου στο Ίντερνετ. Δεν ήταν ένα και δύο, ήταν αρκετά βίντεο που είχα γυρίσει με δικούς μου ανθρώπους.»
-Τζούλια Αλεξανδράτου

Κυρία Αλεξανδράτου δεν είστε θύμα του διαδικτύου, είστε θύμα του εαυτού σας. Αν τα
βίντεο δεν ήταν ένα και δυο αλλά αρκετά και τα γυρίσατε όχι με έναν ή δύο αλλά με αρκετούς ‘δικούς' σας ανθρώπους τότε δεν μιλάμε για προσωπικά βίντεο αλλά για κινηματογραφικές παραγωγές.
Το ότι διαφημίζεται και προσθέτετε τα δικά σας σκουπίδια στη μεγάλη χωματερή του δημόσιου βίου με τόση ευκολία και χωρίς την παραμικρή αίσθηση ντροπής αυτό σημαίνει ότι έχετε ρίξει την αξιοπρέπεια σας πολύ χαμηλά – ίσως κάπου χαμηλότερα και από το δολάριο.

«Ξενώνας ηλικιωμένων μέσα στο νεκροταφείο!»
-από την ΠΕΝΑ

Τι σου κάνουν οι άνθρωποι για να γλιτώσουν τα μεταφορικά. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια . Ξενώνας ηλικιωμένων Ιθάκης: άμεση παραλαβή και παράδοση.

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Σχέδιο Μάρσαλ #1


[Πρωτοδημοσιεύθηκε στην ΠΕΝΑ στις 19/3/08. Η στήλη δημοσιεύετε κάθε Δευτέρα στην ΠΕΝΑ]

Δηλαδή κάτι σαν Αλέξης Τσίπρας: το παρελθόν που έκανε μπότοξ.


«Ο χρηματιστηριακός νεοπλουτισμός και η τεχνολογική υπερδύναμη καλπάζουν με συστηματικές μεθόδους επιβολής. Ο σύγχρονος καλλιτέχνης ανθίσταται με το έργο του στην ισοπέδωση και την αλλοτρίωση. Ζεί μιά συνεχή αισθητική επανάσταση που αφυπνίζει το κοινό.»
-Από την διάλεξη του Κώστα Ευαγγελάτου, Η Τέχνη στην Εποχή μας.

Παραφράζοντας τον Βίκτωρ Ουγκώ θα έλεγα ότι τίποτε δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα που ο καιρός της έχει έλθει, παρέλθει και που έχει γίνει καθεστώς. Δεν εξηγείτε αλλιώς η εμμονή του κ. Ευαγγελάτου - και πολλών άλλων - σε κλισέ της δεκαετίας του 70. Η πιο δυνατή ιδέα είναι αυτή στην οποία επιμένεις έστω και αν η πραγματικότητα συνεχώς σε διαψεύδει. Ο σύγχρονος καλλιτέχνης του κ. Ευαγγελάτου δεν αφυπνίζει κανέναν, απλά επαναλαμβάνει αυτά που ακούμε καθημερινά στις τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες. Αυτά που διδάσκονται οι μαθητές εντός και εκτός σχολείου. Στη χώρα όπου οι δημόσιοι υπάλληλοι ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο και το μερίδιο του κράτους στην οικονομία υπερβαίνει το 60%, ο ''χρηματιστηριακός νεοπλουτισμός'' και συναφή ιδεολογικά παρασκευάσματα παραμένουν οι έμμονες φοβίες μας.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχουμε δημιουργήσει ένα τρόπο ζωής σε πλήρη αρμονία με το σύστημα ιδεών που εκφράζει ο κ. Ευαγγελάτος. Η όποια πραγματική αλλαγή θα μας ερχόταν δύσκολα. Τι θα κάναμε δίχως τις συνεχείς απεργίες, βανδαλισμούς, επεισόδια και άλλες παρόμοιες προοδευτικές κατακτήσεις; Τι θα κάναμε στον ελέθευρο χρόνο μας αν δεν υπήρχε η γραφειοκρατεία να μας βρίσκει ασχολίες; Πως θα μπορούσαμε να ζούμε σε μια Ελλάδα χωρίς μηνιαίες συναυλίες προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη;

Είναι καλύτερα να βαφτίζουμε αυτό που είχαμε και θα έχουμε ως καινούργιο. Δηλαδή κάτι σαν Αλέξης Τσίπρας: το παρελθόν που έκανε μπότοξ.

«Θέλουμε ψυχή και μυαλό»
-Αλέκος Καλαφάτης για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.

Αν τα θέλετε όλα αυτά, όλο και κάποιο κοινοτικό κονδύλι θα υπάρχει που θα καλύπτει και αυτή την ανάγκη. Ίσως όλοι οι σύνεδροι του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να μετάσχουν σε ένα σεμινάριο επανακατάρτισης του ΕΟΜΜΕΧ. Θα κερδίζατε πόντους σε ψυχή και μυαλό και σε αντιδιαστολή με την μακρόχρονη παραμονή σας στην εξουσία θα προσφέρατε επιτέλους κάτι στην χώρα.

«ΟΥΚ ΟΛΙΓΕΣ εισηγήσεις για να μην καλέσει τον Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ δέχτηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Η συλλογιστική των εισηγουμένων ήταν ότι ο αποκλεισμός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από το συνέδριο του ΣΥΝ «μας απελευθερώνει». Ωστόσο, ο Γιώργος το έβλεπε διαφορετικά. Και κάλεσε όχι μόνο τον Τσίπρα, αλλά και τον Αλαβάνο .»
-απο ΤΑ ΝΕΑ

Μάλλον τους ήθελε και τους δυο για να τους δώσει τα κλειδιά του μαγαζιού. Δεν μπορείς να το αφήνεις ορθάνοιχτο με τόση εγκληματικότητα.



«Αισθανόμαστε την υποχρέωση απέναντι στο καταναλωτικό κοινό...»
- ΓΕΝ.Ο.Π.–Δ.Ε.Η. ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

Εγώ πάντως δεν αδικώ τους εργαζόμενους της ΔΕΗ. Δεν το λέω αυτό αποκλειστικά και μόνο επειδή μένω στο εξωτερικό και η ροή του ρεύματος είναι συνεχής. Απλά πιστεύω ότι οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ βρίσκονται σε μια απεργία διαρκείας. Είναι κάτι που το καταλαβαίνεις κάθε φορά που ανοίγεις τον λογαριασμό που σου στέλνουν ή όταν χρειάζεσαι την εξυπηρέτηση κάποιου στην ΔΕΗ για το οτιδήποτε. Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι οι απεργιακές κινητοποιήσεις αλλά το αποκορύφωμα των απεργιακών κινητοποιήσεων. Οι απεργίες της ΔΕΗ είναι ολοχρονικές, καθημερινές, ασταμάτητες.

Σας παραθέτω ορισμένα στοιχειά που θα φωτίσουν την υπόθεση:
1) Η ΔΕΗ είναι ένα κρατικό μονοπώλιο που είναι υποχρέωση σας να το συντηρείτε
2) Ως μονοπώλιο έχει την ευχέρεια να σας επιβάλει ότι τιμές θέλει και να σας παράσχει ότι υπηρεσίες όποιας ποιότητας καθορίζει.
3) Βέβαια αν δεν υπήρχε αυτό το κρατικό μονοπώλιο θα ήταν μεγάλη απώλεια για τη χώρα. Δείτε την καταστροφή που υπέστη το έθνος με την ιδιωτική κινητή τηλεφωνία.

Επειδή ζείτε σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική πολιτεία, αν δεν σας αρέσει η υπάρχουσα κατάσταση, πάντα έχετε το εξής ένα δικαίωμα: μετανάστευση.

«ΔΕΗ: Έκκληση να περιοριστεί η κατανάλωση»
-τίτλος της Καθημερινής

Καταναλωτές: Έκκληση να περιοριστεί η εκμετάλλευση


«Από τη μεταρρύθμιση δεν θα εξαιρεθεί κανείς.»
- Φάνη Πάλλη-Πετραλιά

Κανένας δεν εξαιρείται της μεταρρύθμισης εκτός βέβαια από το ίδιο το ασφαλιστικό σύστημα. Η μεταρρύθμιση του οποίου αναβάλλεται για την επαύριο. Ο Μίμης Ανδρουλάκης υπολογίζει το χρέος του συστήματος στο 300% του ΑΕΠ αλλά τέτοιες λεπτομέρειες δεν πτοούν μια δυναμική, αποφασιστική και γενναία κυβέρνηση που έχει πάρει την σκληρή απόφαση να μεταθέσει το ζήτημα στους επόμενους.


«Αποχετευτικό Παλικής – Δ.Δ. Σουλάρων» προϋπολογισμού 2.250.000,00 € του Νομού Κεφαλληνίας και Ιθάκης. Το έργο περιλαμβάνει την κατασκευή εσωτερικού δικτύου ακαθάρτων συνολικού μήκους 1.700,00 μ.μ.»
-Ανακοίνωση

Όποιος λέει ότι σήμερα η πολιτική δεν προσφέρει διεξόδους ψεύδεται.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Sarkozy’s End

No it’s not the political end of Nicolas Sarkozy. The local election results as discouraging as they are, they are neither the cause nor the origin of Sarkozy’s decline. If someone wanted to trace the present difficulties and future failures of Sarkozy one has to look back at his political campaign for the presidency.

In the TV debate before the second round for the presidency Sarkozy said in his opening statement that he wanted “to be a president of the republic who is committed first of all to results. I want results. No more talk, no more declarations of virtual rights but promises to the French of rights that will become a reality: Results.”

This is the basis and the starting point of Sarkozy’s end as a political reformer and a transformative force for a new France. The statement about “results” points to a misunderstanding about France’s source of discontent; France does not face a managerial problem but a philosophical one. Συνέχεια

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Why I Am No Longer a 'Brain-Dead Liberal'


An election-season essay

by David Mamet

John Maynard Keynes was twitted with changing his mind. He replied, "When the facts change, I change my opinion. What do you do, sir?"

My favorite example of a change of mind was Norman Mailer at The Village Voice.

Norman took on the role of drama critic, weighing in on the New York premiere of Waiting for Godot.

Twentieth century's greatest play. Without bothering to go, Mailer called it a piece of garbage.

When he did get around to seeing it, he realized his mistake. He was no longer a Voice columnist, however, so he bought a page in the paper and wrote a retraction, praising the play as the masterpiece it is.

Every playwright's dream.Συνέχεια

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Οι επιτήδειοι και η αναδιανομή


Tου Πασχου Μανδραβελη

Διαμαρτύρονται –και εν πολλοίς δικαίως– οι εργαζόμενοι για τη διαχείριση των αποθεματικών τους που έκανε μέχρι σήμερα το κράτος. Καταγγέλλουν τα μύρια όσα: Οτι τα δικά τους χρήματα χρηματοδοτούσαν την ανάπτυξη (όταν ήταν αναγκασμένοι να τα καταθέτουν άτοκα στις τράπεζες), ότι δικά τους λεφτά παίχτηκαν στη Σοφοκλέους κατά τη διάρκεια του χρηματιστηριακού πυρετού, ότι λεηλατήθηκαν διά των δομημένων ομολόγων, ότι έγιναν καλώδια της ΔΕΗ ότι, ότι, ότι...

Δεδομένων αυτών των καταγγελιών είναι προφανές πως οι εργαζόμενοι μισόν αιώνα τώρα εμπιστεύονται τις οικονομίες των σε ένα κράτος–μπαταχτσή. Αυτό που δεν διστάζει να κλέβει από τους γέροντες (δίνοντάς τους πενιχρές συντάξεις) για να τα δίνει είτε σε αεριτζήδες επιχειρηματίες (με χαμηλότοκα δάνεια) είτε σε κομματικά λαμόγια διά των δομημένων ομολόγων. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι γιατί επιμένουν να διαχειρίζεται τα λεφτά τους ένας μπαταχτσής; Γιατί δεν ζητούν κάποιου τύπου διαζύγιο ώστε να υπάρχουν καλοί λογαριασμοί και τελικά καλοί φίλοι; Συνέχεια

Σάββατο 15 Μαρτίου 2008

Σκέψεις ενός καλλιτέχνη


Του Γιώργου Κακή

Κάθε φορά, το πέρασμά και η επαφή μου με την Κεφαλλωνιά, μου ξυπνάνε μνήμες και εικόνες ανθρώπων, που στην αύρα τους καθρεπτίζεται ο χαρακτήρας του νησιού.


Αρχικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον διευθυντή κ. Ηλία Τουμασάτο και το προσωπικό της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης και του Κοργιαλένειου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αργοστολίου για τις ευχές τους με αφορμή τις πρόσφατες γιορτές και με την ευκαιρία αυτή, ανταποδίδοντας κι εγώ να επισημάνω τον σημαντικό ρόλο του Κοργιαλένειου Ιδρύματος και να θυμηθώ την συνεργασία μου τόσο με τον αείμνηστο Μαράκη (Μαρίνο Φωκά Κοσμετάτο Γκεντιλίνη) – Δήμαρχο Αργοστολίου και διευθυντή της Βιβλιοθήκης επί σειρά ετών – όσο και με την σύζυγό τους, επίσης αείμνηστη Σιόρα Ελένη, αποδίδοντας τιμή στη μνήμη τους.

Πνεύμα εφήβου (πλησίαζε τα 90 τότε) και άλκιμο ενεργητικότητα συνάντησα στο πρόσωπό του, όταν του πρότεινα το σχέδιο «Όπερα», το οποίο προέβλεπε την κινηματογραφική προβολή στο χώρο της βιβλιοθήκης επιλεγμένων έργων όπερας με παράλληλη ενημέρωση, διαλέξεις στα σχολεία, πράγμα που έγινε εφικτό με την έγγραφο προτροπή της Νομαρχίας και την συνεργασία των συλλόγων καθηγητών, διδασκάλων, γονέων και κηδεμόνων.

Για όσο διάστημα κράτησαν οι προβολές, ο Μαράκης Κοσμετάτος μου παρείχε τη μηχανή προβολής, μέρος των ταινιών, την εμπειρία του, τον σοφό του λόγο. Μια αφανής εργασία που παρακολούθησε με συγκίνηση η παλαιά φρουρά των μυημένων – όπως ο αείμνηστος Σπύρος Φωκάς – και που καλλιέργησε μυστικά τις ψυχές των νέων Κεφαλλήνων παίδων που θέλουν να διατείνονται ότι έχουν σχέση με το κομμάτι εκείνο της παράδοσης τους που αφορά στον λυρισμό και την όπερα.

Παρόμοια συνεργασία – ίδιο πνεύμα αιωνίου νεότητας – με την ανάθεση πραγματοποιήσεως πολιτισμικής δραστηριότητας, είχαμε και με την Σιόρα Ελένη του Λαογραφικού Μουσείου.

Αιωνία η μνήμη τους!

Και το λέω με τη βεβαιότητα ότι ακόμη και το ενδεχόμενο λάθος τους μέσα στη ζωή, έβγαλε εν τέλει σωστό! Κι αυτό γιατί είχαν πάθος μεγάλο για τη ζωή και για την ομορφιά.

Η Κοργιαλένειος σήμερα; Για να πω αυτό που σκέπτομαι θα’θελα να αναφερθώ στον πριν λίγες εβδομάδες θάνατο του Μωρίς Μπεζάρ και μια δήλωσή του που παρουσίασε ο Αλέξης Κωστάλας στην κρατική τηλεόραση. Αυτό που μου έκαμε εντύπωση είναι ότι ο διάσημος, επιτυχημένος και πάμπλουτος χορευτής και χορογράφος Μπεζάρ, με μεγάλη οξύνοια και τιμιότητα, μας είπε ούτε λίγο ούτε πολύ «ότι δεν πρέπει παρ’ όλα αυτά να γελιόμαστε για το ότι η εποχή αυτή είναι βαθειά παρακμιακή, με μάζες φτωχών ή πλουσίων να παραπαίουν στον λαϊκισμό και την ευτέλεια, χωρίς να κοινωνούν το αγαθό της τέχνης και της ομορφιάς. Κρύβει όμως – συνέχισε – κάθε τέτοια εποχή μέσα της, τους θεματοφύλακε. Τον καταλύτη δηλαδή εκείνο, που σαν σπέρμα ευεργετικό θα μπολιάσει την επόμενη, την μεγάλη εποχή.»

Και ακριβώς λοιπόν νοιώθω την Κοργιαλένειο ως έναν από αυτούς τους θεματοφύλακες!

Το 2007 ήταν έτος Διονυσίου Σολωμού. Έχοντας δεχθεί μια παραγγελία του Συλλόγου Επτανήσιων στην Αττική, για διοργάνωση μιας μεγάλης εκδήλωσης στο θέατρο του Αμερικάνικου Κολλεγίου για τον Σολωμό, χρειάσθηκε στη διάρκεια των θερινών μου διακοπών στην Κεφαλονιά, κάποια απογεύματα να πάω στην Κοργιαλένεια για να μελετήσω το υλικό. Μια ευτυχής συγκυρία ήταν η συνεργασία που θα είχαμε για την εκδήλωση με την Ράνια Βισβάρδη του τρίτου προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας – μουσικός και μια από τις πιο παλιές συνεργάτιδες του Μάνου Χατζιδάκι – η οποία ως Ζακυνθινιά βρισκόταν τον ίδιο καιρό στη Ζάκυνθο και ήρθε στην Κεφαλονιά για να συνεργασθούμε. Έτσι η εκδήλωση για τον επιφανή Έλληνα επτανήσιο Διονύσιο Σολωμό, γεννήθηκε σε Ιόνια νερά, ανάμεσα Κεφαλλωνιάς και Ζακύνθου. Πήγαμε και με την κυρία Βισβάρδη στην Κοργιαλένειο να δούμε το υλικό. Και το υλικό ήταν ο Σολωμός, για τον οποίο ο Χατζιδάκις στο βιβλίου του «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» λέει πως “είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας ποιητής, άγνωστος στην Ελλάδα και στους Έλληνες”!!!

Ένα λοιπόν απόγευμα στην Κοργιαλένειο, πηγαίνοντας στο μέρος της σωματικής ανάγκης, που βλέπει στην αυλή του διπλανού παλαιικού προσεισμικού αρχοντικού, δεύτερου μες τ’Αργοστόλι – μετά του Κοσμετάτου – που επέζησε, είδα, εκεί να κάθεται η Χρυσούλα. Η Χρυσούλα Καρτσωνάκη – όλοι τη γνωρίζουμε – η Οικοδέσποινα, η Πολύτεκνος. Θα σας πω το πώς την είδα, μ’αυτό που ακολούθως γυρνώντας στην κυρίως αίθουσα της Κοργιαλενείου, έγραψα:

«Εδώ στον Κοργιαλένειο Οίκο/ όπου των βίβλων και της μνήμης τα θηκάρια βρίσκοντα/ σε λουτρό της ανάγκης μπαίνοντας/ είδα απ’το παράθυρο/ γυναίκα της Κεφαλλωνιάς την Χρυσούλα/ στην αυλή της να κάθεται/ στον έρμο κήπο της/ σαν πάνω σε ερείπια σεισμών/ όπου δεν έχουν στ’αλήθεια φύγει/ μένουν εδώ και περιμένουν/ και μέσα τους/ είδα τη Χρυσούλα Βασίλισσα/ μ’όλη της την ομορφιά να χάσκει/ και είδα την Κεφαλλωνιά/ μ’όλα τα θεριά να τρώγουν απ’τις σάρκες της/ κι αυτή να μένει/ Βασίλισσα.

30 Αυγούστου 2007, Αργοστόλι»

Συγχωρέστε με αν σας πολυλόγησα. Τα γράφω αυτά με τη συνείδηση του ότι σε λίγο – έστω κι αν αυτό το λίγο είναι 70 ή 100 χρόνια – θα’χουμε φύγει τόσο από την Κεφαλλωνιά όσο και από τη γη και με την βεβαιότητα πως κανείς μας δε θα μπορέσει να ξεγελάσει κανέναν – όσο κι αν πειστικά, τα ανθρωπίνως κατανοητά, τεχνάσματα του – για το ποια ακριβώς αύρα θ’αφήσει πίσω του φεύγοντας. Εύχομαι εν τούτοις να πραγματοποιηθεί σε όλους το φως για το οποίο μιλάει ο Σολωμός στο έργο του:

“…Άστραψε φως κι εγνώρισεν ο νιος τον εαυτό του…”. “…Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και το χάρο…”


Εύχομαι ευφορία και πανσπερμία.

Γεώργιος Π. Κακής Κωνσταντινάτος

Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Εικαστικός

kakis111@gmail.com

Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

In Cuba, ignorance in amber


By George Will

The letter from a 12-year-old to "my good friend Roosvelt" [sic] is dated Nov. 6, 1940, one day after FDR won a third term. Saying he is "very happy" FDR won, he adds: "If you like, give me a ten dollars bill green american." The letter, an enlarged copy of which is on display in the National Archives, ends: "Good by. Your friend, Fidel Castro."

Young Castro with his hand out prefigured his role in political history. Until its spell was broken, Marxism mesmerized millions by promising to solve mankind's economic problem — abundance without the alienation caused by work, the French word for which is travail. Instead, Castro created mendicant Marxism, making Cuba dependent on huge subventions from the Soviet Union, which paid eight times the market price for sugar and in the process purchased young Cuban men to fight in various "wars of liberation." When Russia withdrew its aid, Cuba's economy quickly shrank 35 percent, more than the U.S. economy contracted (26.5 percent) in the Depression. Cuba under communism had to import sugar. Today, Hugo Chavez's Venezuela provides $4 billion of oil to a Cuba that has a gross domestic product of $45 billion. Συνέχεια

Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

Χθές, Σήμερα, Αύριο

Ο βουλευτής Κεφαλλονιάς τρέχει…. ή μήπως κάποιοι τον τρέχουν και δέν θα έπρεπε;

του Ναπολέοντα Λιναρδάτου

Είναι πράγματι ενδιαφέρον κάποιος να δει πόση δουλειά τραβάει ο τοπικός μας βουλευτής. Μόνο και μόνο να γράφεις τις ανακοινώσεις των δραστηριοτήτων του θέλεις μια τετραετία.
Δεν ειρωνεύομαι, είναι πολύ δουλεία. Αν υπήρχε μια κάμερα να παρακολουθεί τον κ. Παρίση θα τον βλέπαμε να ανεβοκατεβαίνει σκάλες υπουργείων, να συναντά ψηφοφόρους, φορείς, παράγοντες, κτλ.

Τρέχει ασταμάτητα ο κ. Παρίσης γιατί όλα τα περιμένουμε από το κράτος. Το κράτος θα φτιάξει τον τουρισμό, την παιδεία, τα νοσοκομεία, την οικονομία, τα πάντα- εντός, εκτός και επί τα αυτά. Οι ψυχολόγοι λένε ότι εξυπνάδα είναι η δυνατότητα να μαθαίνεις από την εμπειρία σου. Εμείς για δεκαετίες τώρα έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στον κρατισμό. Δεν μας βγαίνει, αλλά επιμένουμε. Συνέχεια

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008

Could You Spare Me 16 Billion Euros?

If you were spending 16 billion euros a year, would you like to know where the money goes? The nominally conservative government of Greece, after being in power for four years, has reached the point now that perhaps it’s time to look into it. Especially since that 16 billion represents something that approaches a fifth of its annual budget. Συνέχεια

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Obama-mania and cult of self-esteem






The public response to our previous articles on this Site has been overwhelming. Among the more striking contributions we have received is the following insightful analysis of the Obama phenomenon by our friend and fellow Board member, Abraham Katsman. We welcome serious contributions from RAI members and may, on occasion, publish them here.Marc Zell and Kory Bardash.

The phenomenon of Senator Barack Obama's campaign is astounding. He has packaged policies largely indistinguishable from those of John Edwards or Hillary Clinton in airy platitudes about "change" and "hope," and suddenly he's a rock star - complete with swooning and fainting fans at his huge campaign rallies. He can do no wrong, applauded wildly for everything from interrupting his speeches to give out water bottles to fans overcome by his presence to-no joke-blowing his nose onstage.

His spokesmen on national TV are flummoxed when asked to identify a single accomplishment in Obama's political career, yet it doesn't make the slightest dent in his support. Conventional wisdom says this adulation and intensity level cannot last. But conventional wisdom may be missing something fundamental. Συνέχεια

Ammerman vs. Me Act 2 Scene 2

Mr. Ammerman,
Since you don’t have to take my word for the issues we discuss, I gathered a few articles from the two most credible newspapers papers of Greece, Kathimerini & Vima, which make my case.

Πλήρης η κατάρρευση για την οικονομία της Βόρειας Ελλάδας.
Στη Νάουσα η ανεργία φτάνει το 50% - Στη Ροδόπη ο αγρότης πρέπει να μετουσιωθεί σε επαγγελματία.


Η γραφειοκρατία μάς κοστίζει ακριβά.
Το «διοικητικό κόστος» αποτιμάται στο 6,8% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος.

Quote:

Η γραφειοκρατία στην Ελλάδα έχει προσλάβει τέτοιες διαστάσεις ώστε το κόστος της να αποτιμάται στο 6,8% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) - ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Αλλά παρά τις κατά καιρούς δεσμεύσεις και διακηρύξεις (στα λόγια) αρμοδίων, μηδέ του Πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή εξαιρουμένου, πολιτική βούληση για την αντιμετώπισή της δεν υπάρχει και δεν φαίνεται στον ορίζοντα η παραμικρή πιθανότητα περιστολής της.


Η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών.
Ελλάδα: 25η θέση ανάμεσα στις 27 χώρες-μέλη της ΕΕ.

-That means some ex-communist countries are ahead of us in competiveness.

Το έλλειμμα του ισοζυγίου διευρύνθηκε ανησυχητικά.
Ανήλθε στα 23,8 δισ. – Μεγάλος ασθενής η ανταγωνιστικότητα της χώρας


Η ψευτομεταρρύθμιση.
Quote:

Κάθε ελληνική κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωσή της να αφήσει πίσω της μια «μεταρρύθμιση». Ιδιαίτερα αυτή η κυβέρνηση που έχουμε σήμερα, η οποία προτού ακόμη εκλεγεί μιλούσε για μεταρρυθμίσεις και σήμερα, έχοντας πίσω της μια χαμένη θητεία διάγει μια δεύτερη ίδια και θεωρεί χρέος της να κάνει κάτι. Βρήκε λοιπόν το Ασφαλιστικό και αποφάσισε να το μεταρρυθμίσει. Η έννοια της μεταρρύθμισης στην Ελλάδα συνδέεται απόλυτα με την αλλαγή των νόμων και μόνο, χωρίς ποτέ να εξετάζεται το αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση λοιπόν αλλάζει τους νόμους για να σώσει τα Ταμεία από την πιθανολογούμενη αλλά όχι αποδεδειγμένη χρεοκοπία τους σε τριάντα χρόνια από σήμερα. Ωστόσο το αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό και ίσως αρνητικό.

479.763 «γαλάζιες» προσλήψεις

Quote:

Σχεδόν μισό εκατομμύριο, για την ακρίβεια 479.763, προσ-λήψεις πραγματοποιήθηκαν από την κυβέρνηση τα τελευταία τριάμισι χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία τα οποία κατατέθηκαν στη Βουλή και αφορούν τον αριθμό των μόνιμων υπαλλήλων, των συμβασιούχων και των εποχικών που διορίστηκαν από το 2004 ως και σήμερα. «Πρωταθλητής» εμφανίζεται το υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης με 57.680 προσλήψεις, τις περισσότερες σε δήμους, κοινότητες και νομαρχίες, και ακολουθεί το υπουργείο Απασχόλησης - στο οποίο διετέλεσαν υπουργοί οι κκ. Π. Παναγιωτόπουλος και Σ. Τσιτουρίδης - με 33.385 προσλήψεις. Τρίτος στη σειρά υπουργός σε αριθμό προσλήψεων έρχεται ο κ. Δ. Αβραμόπουλος, υπουργός Υγείας, ο οποίος μονίμως διαμαρτύρεται ότι δεν μπορεί να προσλάβει νοσηλευτικό προσωπικό, ζητώντας μάλιστα και παρέμβαση της Βουλής, για διακομματικές προσλήψεις. Το υπουργείο Υγείας πραγματοποίησε αθορύβως 25.702 προσλήψεις.

Τα ευτράπελα του κρατικού προϋπολογισμού.

Το «σύνδρομο της Πορτογαλίας» απειλεί την Ελλάδα
Ο υπερδανεισμός υποθηκεύει τις μελλοντικές γενιές και η ελληνική οικονομία κινδυνεύει αν δεν προωθηθούν άμεσα οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις

Quote:

Το μοντέλο της ανάπτυξης με δανεικά, είτε ο δανειολήπτης είναι το Δημόσιο είτε τα νοικοκυριά, πνέει τα λοίσθια, ο υπερδανεισμός υποθηκεύει τις μελλοντικές γενιές και η ελληνική οικονομία κινδυνεύει να χτυπηθεί από το «σύνδρομο της Πορτογαλίας» αν δεν προωθήσει άμεσα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις


Ο κ. Αλογοσκούφης δείχνει υπουργούς για τα ελλείμματα

Quote:

Αδυναμία άμεσης εξόφλησης των υποχρεώσεών του προς τα ασφαλιστικά ταμεία και την τοπική αυτοδιοίκηση δηλώνει το Δημόσιο και μάλιστα επισήμως «διά στόματος» του υπουργού Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφη. Την περασμένη εβδομάδα (την Τρίτη στη Βουλή και την Τετάρτη στο υπουργείο Οικονομίας) ο κ. Αλογοσκούφης δήλωσε ότι οφειλές ύψους 1,3 δισ. ευρώ προς τα ασφαλιστικά ταμεία και 1,5 δισ. ευρώ προς την τοπική αυτοδιοίκηση θα καταβληθούν το 2008 με ομόλογα του Δημοσίου. Σε ό,τι αφορά τα ομόλογα εξόφλησης προς τα ασφαλιστικά ταμεία θα είναι μακροχρόνιας διάρκειας, ενώ για τις οφειλές προς την τοπική αυτοδιοίκηση θα εκδοθούν ομόλογα τριετούς, πενταετούς και δεκαετούς διάρκειας.

So to pay money they already owe they are issuing new bonds. Amazing!!!

Ευημερούμε με δανεικά!

Quote:
Στον προϋπολογισμό του 2007 τα έσοδα του κράτους μας υπολογίζεται εφέτος να φθάσουν τα 53 δισ. ευρώ περίπου, στα οποία περιλαμβάνονται και οι δωρεάν επιχορηγήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι δαπάνες όμως που έχουν προγραμματιστεί για το 2007 φθάνουν τα 80 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 23 δισ. ευρώ είναι για χρεολύσια και 10 δισ. ευρώ για τόκους δανείων που χρωστούμε. Αρα το έλλειμμα μεταξύ εσόδων και δαπανών ανέρχεται στα 33 δισ. ευρώ. Και το σύνολο των χρεολυσίων και τόκων βρέξει - χιονίσει πρέπει οπωσδήποτε να το πληρώσουμε, γιατί αλλιώς θα κηρύξουμε πτώχευση. Πού θα τα βρούμε; Προβλέπεται να τα δανειστούμε. Και το ένα δάνειο συσσωρεύεται δίπλα στο άλλο και «καταφέραμε» το δημόσιο χρέος μαζί με τις εγγυήσεις να έχει φθάσει σήμερα τα 235 δισ. ευρώ. Δηλαδή χωρίς δανεικά δεν ζει το κράτος μας, αφού αν περιοριζόταν μόνο στα εφετινά προβλεπόμενα έσοδα των 50 δισ. ευρώ και έπρεπε να εξοφλήσει για τόκους 10 δισ. ευρώ και για χρεολύσια παλαιών δανείων 23 δισ. ευρώ θα απέμεναν μόνο 17 δισ. ευρώ για τις κανονικές δαπάνες του Δημοσίου, που δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς και τις συντάξεις του Δημοσίου, που ανέρχονται σε 20 δισ. ευρώ! Πόσοι το ξέρουν αυτό;

AGreek Pseudo-Privatization
From The Wall Street Journal Europe

Quote:

Given the country's statist tradition, it is no surprise that even Greece's nominally conservative Prime Minister Kostas Karamanlis has never been a fervent free-market advocate. After five years in power, the government has so far managed only a single full-scale privatization. All public utilities, for example, are still state-run. A recent attempt to privatize telecoms operator Hellenic Telecommunications Organization SA (OTE) resulted in a protectionist backlash.

Θα πληρώσουμε 6,5 δισ. ευρώ περισσότερους φόρους το 2008


To see our ‘progress’ since 2004 one can see our ranking in the Index of Economic Freedom.

Our rank in 2004 was 78 out of 155 countries. In 2008 our rank is 80 out of 157 countries. Zero progress. (Our regional rank is 34 out of 41)

Ahead of us in economic freedom such hardcore capitalists such as: Denmark #11, Netherlands #13, Finland#16, Belgium #20, Germany #23, Sweden #27.

By the way, I don’t believe that the Simitis government was any better – the point I was trying to make is that the Karamanlis government is equally bad.

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Ammerman vs. Me Act 2 Scene 1

Mr. Linardatos,
Thank you for your response to my comments. I am glad that we both share a love for Greece, and a commitment to market economics. I fear, however, that you may not have a proper picture of what is occurring in Greece over the past few years.
As I evaluate matters, things are getting better, although the situation remains far from ideal, and much remains to be done. I will support my evaluation through factual responses to your comments.
Your comment on public works is misplaced. You state that:
I am not against public works. The point I was trying to make is that all this huge public projects have always been seen as a substitute for the real work that is necessary to change Greece. You only have to watch news reels from the 50s to see the same old picture – some prime minister, cement, bricks and the false sense of progress.
There is abundant evidence among classical economics that investment in public works yields both immediate and future growth in productivity, employment and GDP. In any case, the examples of public works you mentioned – the Athens Metro and the Egnatia Motorway – are both good examples of public-private partnership in infrastructure development, and a further indication of the “liberal” tendencies in the Greek economy.
The Athens Metro, you will recall, is managed by a public-private consortium, and was developed by Olympic Metro S.A., consortium of 22 firms led by Siemens Transport Engineering, under BOT procedures (build-operate-transfer) with the support of EU Structural Funds. It is a profit-making enterprise which facilitates transport in Athens, carrying over 650,000 passengers per day, with a 99.8-99.9% delivered services rating, and with a passenger satisfaction rating over 82% in 2006 (the last year public figures are available).
The Egnatia Motorway is being built with funding from the Hellenic Public Investment Progamme, the EU Community Support Framework and the European Investment Bank. Individual road sections are contract and built on a BOT basis (build-operate-transfer). It is managed by an independent company on a profit-making basis, and will almost certainly be listed on the Athens Stock Exchange once it is complete.
I would hardly consider either of these two projects to engender a false sense of progress, and certainly have nothing to do with the 1950s news reels you mention. I use both the Egnatia Motorway and the Metro on a regular basis, and am quite happy with the result.
You further state that:
Of course, no politician is willing to do the hard thing like liberalizing the markets, cut taxes and finally stop hiring any more people in government.
In fact, the current government has made several steps in all three areas:
Market LiberalisationFollowing EU common market organisation regulations, a number of sectors have been fully deregulated, including aviation, shipping, banking, telecommunications, electricity generation and transmission, etc. If you follow the news in Greece, you will see that the ports of Pireaus and Thessaloniki are currently being privatised, leading to extensive strikes of the dockworkers’ unions, while DEH, the Public Power Corporation, is considering a strategic alliance with Germany’s RWE. The share of the government sector in total GDP has been falling, while at the same time government stakes in companies listed on the Athens Stock Exchange (such as OTE) has been falling (this is a process begun under the Simitis Government). Last year, Greece attracted EUR 4.3 billion in foreign direct investment, about 2% of GDP. The entire story of the past 4 years has been one of liberalisation, as any objective observer of events would confirm.
Cutting TaxesIn fact, taxes have been cut under the Tax Reform Law of 2004, and I can confirm this in practise from my registered company in Greece as well as my personal income taxes. The corporate tax fell from 35% to 25% in stages (in 2008, we are paying 25%), while the tax-free threshold for personal taxes rose to EUR 12,000 per person per year. The personal central tax rate will be reduced to 25% from 30% between 2007and 2009, while the tax brackets will be raised. In fact, direct corporate taxation for a limited liability company is much lower in Greece than in the United States, especially if you combine Federal and State income taxes.
Stopping Public Sector EmploymentUnder the Karamanlis government, there have been a number of initiatives to slow and reduce public sector employment, ranging from early retirement packages to the use of temporary contracts in the public sector (as opposed to permanent employment). The highest year of public-sector employment was 2001 during the Simitis years, when public recruitment reached a high of 58,510 new employees. Since then, the figure fell to 41,231 new recruits, and is scheduled to fall further through the implementation of e-Government initiatives:

Your comment on the Olympic Games is inexplicable. You state:
Well, if you spend 11 billion euros you'll eventually get something out of it. But you only have to see how other counties –for instance Australia - benefited from their Olympic Games to realize the poor job we did despite all the billions spent.
I’m not sure what numbers you are using. The final budget reporting in Greece for the Games themselves is $ 11.6 billion, of which $ 1.39 billion was spent on security, involving the assignment of 70,000 police and soldiers to provide security at Olympic sites, and an additional 35,000 people guarding railways and borders. Sydney did not have to spend this amount, because of events you are well aware of as a New Yorker. Furthermore, Greece had to make a number of additional expenses Australia did not have to: the number of sport events was at a record high, leading to much higher investment in venues such as a rowing centre or baseball field which Greece has no use for after the Games. The Games did not occur in one city, but all over Greece. The number of official visitors (press & official), athletes and visitors attending the Games was at an all-time high. You can't compare the Sydney and Athens Olympics on a like-for-like basis.
Furthermore, you don't present any factual evidence that Greece has done badly, apart from simple conjecture. Have you factored in the positive effects on tourism and real estate values since the Olympic Games? Are you using inflation-adjusted statistics? What numbers do you compare between the Athens and Sydney Olympics, and how much time has elapsed, which enable you to conclude that we did a poor job?
Your comment on EU Assistance is again again off the mark. Thanks to steadily high growth, the current 4th Community Support Framework will be the last in which Greece qualifies as an Objective 1-2 country. The next strategic planning framework, after 2013, will see far lower amounts of EU assistance, since Greece has achieved a significant rise in GDP per capita. Your representation of GDP being driven by EU funding is wrong – I suggest you see the actual absorption rates of EU funding versus general GDP growth per year, and you will see that EU funding is less than 1% of real GDP.
You also don’t seem to understand that EU assistance under the Structural Funds or Common Agricultural Policy is not confined to Greece alone: these are support programmes given to the entire European Union. Even Germany and Britain benefit from such programmes. Yet your viewpoint seems to be that because Greece is absorbing its funding commitments, it is doing something wrong, which is frankly absurd.
Your comment on Public Sector Borrowing is correct in that it is high, but you ignore that fact that Greece is committed to achieving a balanced budget by 2010, that both borrowing and public debt as a share of GDP have been steadily falling since the debt was re-adjusted in 2004-2005 to account for military expenditure, and that there are a number of initiatives underway to reduce debt and raise revenue from one-off and recurring items. Your depiction of the Greek economy as being based in “international liquidity” (?) and EU subsidies is simply wrong – you’d be much better off checking any serious source (IMF, World Bank, Ministry of Finance, Economist Intelligence Unit) for the correct structure of GDP.
The Kathimerini article you refer to merely supports my point: this is the first government that is making a concerted effort at fiscal consolidation and discipline, particularly over the semi-governmental organisations. This is a hang-over from the previous, patronage system of development, and to his credit, Mr. Alogoskoufis is trying to reign them in, and hopefully privatise or close some of them. OSE (the railroad organisation) and Olympic Airways are the two largest loss-making organisations. As bad as the situation is now, it was far worse under previous administrations, and this government is trying as best it can to solve the problem.
There are a number of other liberalisation and competitiveness initiatives underway which you may be aware of, but did not see fit to comment on:
• The role of Public-Private Partnership (PPP) funding for infrastructure is increasing. There have already been EUR 6 billion worth of contracts signed, and this will increase over the next 3 years.
• A new Education Law has been passed. While hardly ideal, it’s a vast improvement over the old situation. Much remains to be done.
• E-Government and e-Learning initiatives are growing. Increasing numbers of transactions in the private sector and with the government are being done online. While overall ecommerce spending and internet penetration remain low, growth is rapid, and the 4th CSF should see a rapid increase in both segments.
• FDI and privatisation income are either increasing or remaining at strong levels. There is a high demand for Greek government bonds – every offering is over-subscribed.
• Tourism will continue it high growth pattern. A number of large investment projects have been announced in Crete and the Peloponnese, and many have received approval and are under construction. The Olympic Games has played a major role in the branding and positioning of Greece on the tourism map.
• The National Health Service is being restructured. Transparency has been introduced into public procurement in this area, leading to a fall in procurement costs and improving efficiency.
• For the first time, all property and transactions recorded by social insurance funds are being put online, again enabling transparency.
• The number of NGOs, companies with Corporate Social Responsibility (CSR) programmes, and volunteers is rising year after year. This shows the active engagement of civil society in productive ways.
Of course, many things need to be improved – no one doubts this. And of course there are future challenges which make the need for reform all the more urgent. Efforts are being made. But I am struck by the fact that you see nothing positive at all in Greece, except the idealised past.
If you do love your country, as you claim, then you may reflect that your country would be better served by a fair and balanced representation of the facts, rather than a dismissive reinforcement of stereotypes. Simply trashing the efforts of an entire country, and ignoring the real efforts made to improve things is a strange way of expressing an opinion. Sincerely yours, Philip Ammerman

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

A response to Mr. Ammerman's comments

Mr. Philip Ammerman had the good grace to respond to my article Modern Greece: Decadence Unbound in his blog http://www.philip-atticus.com/.

Below is my response to his comments:

Mr. Ammerman,

I would like to thank you for taking the time to read the article about Greece. Although we disagree that’s because we feel very strongly about a country we love.
I feel obliged to reply to some of the points you made.

You say:
In any case, what does Mr. Linardatos suggest? Eliminate the Metro? It’s doing far better by any standards – customer satisfaction, delivered trips, passenger traffic and income – than any equivalent metro in a private-sector heaven such as the UK, where the rail and Underground privatisations have become a model of how not to implement public-private partnerships, and where the concept of good service is a distant dream.

My response:
I am not against public works. The point I was trying to make is that all this huge public projects have always been seen as a substitute for the real work that is necessary to change Greece. You only have to watch news reels from the 50s to see the same old picture – some prime minister, cement, bricks and the false sense of progress.
Of course, no politician is willing to do the hard thing like liberalizing the markets, cut taxes and finally stop hiring any more people in government.

You say:
The Olympic Games have certainly contributed to a tourism revitalisation. The centre of Athens and other cities has been renovated and changed. New sports and administrative facilities exist which did not exist before, the majority of which have now been leased or tendered to the private sector, and are bringing in income. The Games have contributed to a new self-confidence on the part of many Greek people, and certainly among Greek companies. There’s been a significant increase in tourism arrivals, particularly from “new” markets such as Asia and America. Hotels in Athens, Thessaloniki and a number of other destinations have been renovated and have higher occupancy. The tourism industry is hardly ideal, but on the other hand it’s certainly doing better than that of many other countries.

My response:
Well, if you spend 11 billion euros you’ll eventually get something out of it. But you only have to see how other counties –for instance Australia - benefited from their Olympic Games to realize the poor job we did despite all the billions spent.

You say:
The article is also full of misleading exagerations. For instance, one sentence states that European assistance has been to Greece what oil has been to the Middle East; the lifeline of poor government, mischievous habits and exasperated hopes. At another point, the article states that in some years, EU assistance equalled up to 3.7% of GDP. Let’s set aside the fact that the energy sector in Saudi Arabia, for instance, is far higher than 3.7% of GDP: according to Wikipedia, the petroleum sector accounts for “75% of budget revenues, 45% of GDP, and 90% of export earnings.”

My response:

I didn’t say that we have the same degree of dependency as say Saudi Arabia with oil. But we are dependent on the European assistance for whatever growth occurs in the economy. The present administration when it was in opposition used to criticize the Simitis government for the reason that only a small fraction of growth came from the private sector and the rest of it – around 85% - was European assistance. The same sorry thing occurs now. It would be a wake-up call if tomorrow EU cut all assistance to Greece. Then with an annual GDP growth around 0.5% – 1% we would really have to do something about it. Now thanks to EU aid we think we can take a long holiday from history and harsh economic realities.

You say:
In fact, EU assistance has totally changed the way the Greek government works. When Greece joined the EU in 1981, it was an economy with a high reliance on low-value-adding sectors such as agriculture, tourism and natural resources, recovering from a disastrous military dictatorship. Its industry was inefficient and protected by tarriffs and opaque benefits, its educational attainment levels low, and its society still very traditional in outlook. EU assistance has helped transform the country, not least of which by requiring a strategic approach towards managing national investment priorities. Yes, of course there have been trade-offs, but EU support has been irreplaceable in helping Greek enterprises, individuals and government authorities adapt to the needs of the emerging global economy.

My response:
The Greek government has not changed the way it works since time immemorial. The dictatorship you mention in this paragraph did not differ in its view of the role of government in the economy from the present bunch of luminaries. They were firm believers in government intervention but they just did not have financial flexibility that we have now.
Although the Greeks complain day and night it’s very likely that things will get much worse in the future. Our economy has two pillars: global financial liquidity and EU aid. The Greek government will have borrowed from the September of 07 till the end of 08 around 40 billion euros. This kind of heavy borrowing – around 45% of public expenditures - is not sustainable and it’s entirely based on a very generous and perhaps naïve global financial market. If that market turns sour we are toast. By the way, all this borrowing its not to cover any kind of capital investments but mainly to cover public sector payroll, pensions payments etc.
Also EU aid will not go for ever. There are new members in the club who want a piece of the pie and also the German taxpayer won’t go on forever giving to the poorer relatives.
It will be really sad if one day we look back at today with nostalgia.

You say:
Since 2000, Greece has supported the Lisbon Agenda, with all the benchmarks and open policy planning this entails. Since joining the EMU, its budgetary process has become much more disciplined and transparent, particularly since the Karamanlis government took power in 2004. There is no comparison between the quality of fiscal reporting in 2008 and 1988 or 1998 – I invite Mr. Linardatos to examine any Ministry of Finance budget and prove the contrary.

My response:

I don’t have to do much work for that. Look at this story from today’s Kathimerini (March 2, 2008) about the 16 billion that the government doesn’t know where and how it’s spent. By the way that’s around 18% of the budget.

You say:
Again, I wonder where the logical implications of this article take us. Should Greece reject EU spending? Should we aspire to return to the era of the Periclean city state, when slavery was common, women were disenfranchised, and political power was held by a narrow, property-owning elite? Has Mr. Linardatos read Thucydides’ Peloponnesian War or Herodotus’ Histories in their entirety, or only Pericles’ Funeral Oration? Has he heard of the slaughters of Corfu, Naxos, Sepeia, Heracleia, Tyre, Gaza or any of the many other such incidents in our long and bloody history? Indeed, I am afraid that Mr. Linardatos may perhaps be spending too much time in the ivory tower of some Brussels think tank, excessively influenced by classical US conservatism, to see or understand what is happening in Greece today. Surely, things are not ideal, but as someone who has owned companies, lived and worked in the US, France, Germany and Greece, I am quite confident that the situation here is improving, and is in fact competitive in many more ways that we readily credit. We – as citizens and residents of this country – would do better to roll up our sleeves and see how we can contribute, rather than steep in a misplaced sense of bitter nostalgia and intellectual incoherence.

My response:
It would be entirely naïve of me to believe in any idealized version of any history. But in history there are moments that we can be proud of. There are also ideas that when we read them we are in agreement. The sad thing about Greece today is that if one wants to be inspired he has to always look in the past.
By the way, no ivory towers for me, just a working class fellow living in New York.

Cordially,
Napoleon Linardatos

Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Το δημόσιο χάος κοστίζει 16 δισ.



Το ελληνικο κράτος δεν γνωρίζει τους οργανισμούς που πληρώνει κάθε χρόνο
Του Λεωνιδα Στεργιου

«Ωραίοι είμαστε, αλλά πόσοι είμαστε»; Ορισμένοι θυμόμαστε αυτό το σλόγκαν που είχε παίξει σ' ένα διαφημιστικό σποτ πριν από μερικά χρόνια, όταν η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία πραγματοποίησε την τελευταία απογραφή πληθυσμού στη χώρα μας. Το σλόγκαν αυτό θα ταίριαζε και σήμερα στην προσπάθεια εντοπισμού των χιλιάδων δημοσίων οργανισμών, εποπτευόμενων φορέων υπουργείων, θυγατρικών οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης κ.λπ. Οσο κι αν φαίνεται τραγικό, επιβεβαιώνεται και από τα πιο επίσημα χείλη ότι το ακριβές πλήθος των οργανισμών που επιχορηγούνται από τον τακτικό προϋπολογισμό, όπως και ο αριθμός των εργαζομένων σε αυτούς, παραμένει άγνωστος. Επίσης, άγνωστο παραμένει και το ακριβές έργο που πραγματοποιούν. Ομως, δεν είναι άγνωστη η δαπάνη των 16 δισ. ευρώ που πληρώνουν οι Ελληνες φορολογούμενοι για τη χρηματοδότησή τους. Συνέχεια